برای تزریق ژل معمولا از یکسری مواد خاص استفاده می کنند مانند: اسید هیالورونیک ، کلسیم هیدروکسیل آپاتیت , اسید پلی لاکتیک و … که رایج ترین و پرکاربرد ترین آن ها اسید هیالورونیک می باشد.
اسید هیالورونیک در واقع بطور طبیعی در بافت های بدن و مایع چشم و همینطور مفاصل وجود دارد. در صورتیکه این ژل تزریق شده باشد ، می توان از آنزیمی به نام هیالورونیداز که باعث حل شدن و در واقع هضم هیالورونیک اسید می شود ، استفاده کرد.
اثر بخشی هیالورونیداز بستگی به دوز آن دارد که اگر حدود ۵ تا ۲۰ واحد هیالورونیداز تزریق شود ، برجستگی ناشی از ژل هیالورونیک به مدت ۱ تا ۲ هفته طول می کشد تا صاف شود.
برای مشاهده ی اثر چند ساعته می توان از دوز بالا در حد ۱۵۰ تا ۲۰۰ واحد استفاده کرد.
استفاده از هیالورونیداز در مواردی نیز منع شده است :
•        در افرادی که به نیش زنبور حساسیت دارند (زیرا نیش زنبور نیز حاوی هیالورونیداز می باشد )
•        در افرادی که از داروهایی مانند فروزوماید ،اپی نفرین ، دیازپام ، هپارین ( ضد انعقاد ) استفاده می کنند
 •        همینطور در افراد حامله